İsmet R.Selçuk – <ismetselcuk01@hotmail.com>
Nerede o!..
Adana’nın “sarı sıcağından” korunmak için “mendilini ıslatıp” kafasının üzerine koyanlar…
“Çelik-çomak” oynayanlar…
“Bezden futbol topu” icat edip “mahalle maçı” yapanlar…
Kaldı mı?..
Fırıldak çevirenler…
Gulle oynayanlar…
İp atlayanlar…
Teksas-Tommiks okuyanlar…
Nerede o!..
Komşunun bahçesindeki ağaçtan “mandalina” çalanlar…
Sonra da;
Aynı ailenin çocuğuna ikram edenler…
Kaldı mı?..
Yazlık sinemalarda;
“Çekirdek çitleyenler”…
Radyodan;
“Arkası yarın” ve “tiyatro” dinleyenler…
Nerede o!..
Komşuluklar…
Akrabalıklar…
Dostluklar…
Arkadaşlıklar…
Kollarına kesici aletle “çizik atıp” süzülen kanı birleştirip “kardeş” olanlar…
***
Kaldı mı?..
O eski öğrenciler…
Sevdiğine “mektupla arkadaşlık” teklif edenler…
Methiyeler dizenler…
Şiirler yazıp “kitabının arasına” gizlice sıkıştıranlar…
***
Nerede?..
Akşam olduğunda birbirlerini “ailece ziyaret” edenler…
“Savan” serip geceleri sokakta derin sohbete dalanlar…
Gaz lambası ışığında “ders” çalışanlar…
Kazanda su kaynatanlar…
“Leğende” çamaşır yıkayanlar…
Ninesinden-dedesinden “hikaye” dinleyerek uyuyanlar…
***
Başlıkta;
“Bu yazıyı gençler okumasın” dedim…
Dilerlerse;
Okusunlar…
Ama;
Yaşamadılar…
Muhtemelen;
Anlayamazlar…
Çünkü;
Kaleme aldıklarımın tümü…
Bizim nesil ve daha büyükler için;
“Nostalji”…
Günümüz gençliğine;
“Yabancı”…
***
Hani;
“Silah çıktı, mertlik bozuldu” derler ya…
Aynen;
Öyle oldu…
Maalesef;
Tüm geleneklerimiz ve göreneklerimiz teknolojiye yenik düştü…