İSMET RAMAZAN SELÇUK – ismetselcuk01@hotmail.com
Gidişimiz “umut” doluydu…
Ama;
Dönüşümüz “hüsran” oldu…
Zira;
Demirspor yine “finalde” elendi…
Beklentimiz başka bahara kaldı…
Nasıl başlasam…
Neleri anlatsam…
Kimleri yazsam…
Neyse;
“Ya Allah” diyelim geyik muhabbetine dalalım…
***
Önce gidişten bahsedelim;
Basın mensupları olarak iki otobüsle yola çıktık…
Kimileri Şehmus Baysal’a, kimileri Yusuf Aslan’a takıldı…
Duayen gazeteci Sait Güleç’in “bağlama resitali” muhteşemdi…
Meslektaşımız Soner Kan, yine “selfie” ustası olduğunu kanıtladı…
Her anı ölümsüzleştirdi…
Ve;
Pozantı’daki ihtiyaç molasından sonra…
Koyulduk Konya Ovası’na…
***
Bilindiği üzere;
Bu kent Türkiye’nin “tahıl ambarı”dır.
Hele de;
Bu mevsimde her yanı “yeşil”dir…
Ancak;
O güne mahsus Mavi-Lacivert renklere büründü…
Ayrıca;
Bütün araç plakaları da “01”di…
***
Taraftarlar günlerdir;
“Mangalları yakın, şampiyonluk yakın” diyordu…
Belki;
İnanmayacaksınız ama…
Konya’ya giderken “yol boyunca” “mangalları” yaktılar…
Keyiflerine baktılar…
Tanıyan-tanımayan herkesi kendilerine hayran bıraktılar…
***
Söz taraftardan açılmışken tarihe bir not düşmek gerek…
Şimşekler Gurubu’na sempati duymamak mümkün değil…
Yine;
Konya Arena tribünlerini inlettiler…
Yine;
Takımlarını yalnız bırakmadılar…
Yanı sıra;
Cumhuriyet’e bağlılıklarını haykırdılar…
Hep birlikte;
“İzmir” marşını okudular…
Ardından;
“Mustafa Kemal’in askerleriyiz” sloganları attılar…
Hadi gel de…
Bu taraftara saygı duyma…
***
Play-Off maçının sonucu malum…
Bu nedenle;
“Gelin almaya” gider gibi çıkılan yoldan…
“Cenaze” sahibi olarak dönüldü…
İnsanlar;
Şaşkındı…
Kırgındı…
Kızgındı…
Öfkeliydi…
Vessselam;
Daha ileri gitmeyelim…
Yazımızı burada bitirelim…
Sadece;
Dönüş yolculuğunda…
“Birçok insanın kulakları çınlatıldı” diyelim…