Gözlerin geliyor bazen aklıma…
Kimi zaman yorgun,
Kimi zaman suskun,
Kimi zaman bir deniz kadar berrak,
Kimi zamansa mutluluk kadar uzak gözlerin…

Gözlerin,
Ölmek isteyeni döndürüyor hayata,
Yaşayanı öldürüyor sanki.
Sevgimi daha da arttırıyor o sevgi dolu,
Yalnızlık misali gözlerin.

Gözlerini gördüğüm anda kopuyorum dünyadan.
Uyanıyorum o güzel rüyadan.
Gerçekleri söylüyor, haykırıyor bana duyurmak için.
“Yok” diyor. “Yok, olamaz bu sevgi”.
Yalnızlığa bırakıyor beni,
Öksüz bir çocuk misali…

/2007/