Geçtiğimiz yıl Play-Off finalinde, hem de penaltılarda süper lig trenini kaçırmıştık. Sezon başında Süper Lige çıkma hayalindeydik. 2017 yılında Beşiktaş’ın şampiyonluğa gittiği bir ligde Demirspor’un da olacağını düşünmüştük.
Çooook yanılmışız… Hem de öyle böyle değil…
Biz bu hayallerle yanıp tutuşurken takımın gidişatını anlamakta da zorluk çekmeye başladık. Daha TFF 1. Ligi başlamadan kasamızda eksi bakiye oluştu. Para cezasının üstüne takımın alabileceği puanlara da ipotek konuldu. Demirspor nasıl etti bilinmez ama daha hakemlerin düdükleri çalmadan -3 puana düştü.
Daha sonraki süreci Adana’nın büyük bölümü bir çırpıda hatırlayacaktır.
Olumsuzluklara rağmen yine de bir şeyler yapılabileceğini düşündük ama olmadı.
Şampiyonluktan umudumuz kesilince hiç olmazsa geçen yılki gibi Play-Off’lara gidebilme ihtimalini de sevdik.
O da olmadı…
Sonra ligin ortalarında kalmak da iyidir diye düşündük.
Aman Allahım! O da ne!
Süper Lig hayaliyle yanıp tutuşurken ADS’nin 2. Lige düşmemesi için dualar etmeye başladık. Kim bilir belki de milyondan fazla kişi son maçın hüsranla bitmemesi için ne kadar dua etti. Demirspor’un kaderinin son maça kalması ne acı değil mi?
Lige çok önceleri havlu atan Mersin İdmanyurdu maçının hayati önemini kavrayan ve imkan bulup Mersin stadında yerini alan milletvekilleri ve Adana’dan giden basın emekçilerinin hop oturup hop kalkan hallerini görmeliydiniz.
Neyse ki; korktuğumuz olmadı. ADS, 2-2 beraberliğin ardından aldığı 1 puanla lige tutundu.
Demirspor, bu sezon gerçekten taraftara çile çektirdi. Her ne olursa olsun takımını her platformda destekleyen taraftarların artık yüzü gülsün istiyoruz.
Kimsenin Adana Demirspor’u basamak olarak görmesini istemiyoruz.
Şimdi başkan adayları çıkıyor ortaya…
Lütfen herkes samimi davransın. Futboldan, futbolcudan, taraftarın ne demek olduğundan bihaber insanlar Demirspor’un geleceğini karartmasın… İş yapmayı bilen yöneticiler Adana Demirspor’a sahip çıksın.
Bitsin artık bu çile!..