Bugün 10 Ekim…
Bugün oğlumun doğum günü…
Bugün 7 yaşından gün aldı…
Geleceği için ne hayallerimiz vardı…
Bir baba için; çocuğunun iyi bir eğitim alması, ülkesine, milletine faydalı birey olması en büyük amaçtır, hedeftir…
Tırnağına zarar geldiği zaman kahrolur, okulunda başarılı olduğu zaman havalara uçarız…
Çünkü onlar; gözümüzden dahi sakındığımız evladımız olduğu gibi, ülkemizin geleceği, aydınlık yarınlarımızdır…
Ama, benim umudum kalmadı…
Bir Türkiye fotoğrafına, bir de oğluma bakıyor; geleceklerinin elimizden kaydığını görüyorum…
İsyan ediyor, ama bir şey yapamıyorum…
Sonra kendi gençliğimi hatırlıyorum…
Aynı 1980 öncesi gibi…
O günleri yaşadım, çok iyi biliyorum…
Sokaklar yine kan gölü…
Kim kimi vuruyor, insanlar neden öldürülüyor belli değil…
Silahlar sıkılıyor, karakollar basılıyor, polis araçları yakılıyor…
Sokaklarda alevler, dumanlar yükseliyor…
İşyerleri, bankalar yağmalanıyor…
“Güvenli ortam kalmadığı için” uçak seferleri iptal ediliyor…
Ülkemizin kurucusu Ulu Önder Mustafa Kemal Atatürk’ün heykelleri yıkılıyor…
Olaylar son bulsun diye bazı il ve ilçelerde “sıkıyönetim” ilan ediliyor…
Okullar tatil ediliyor, eğitime ara veriliyor…
Bazı bölgelere resmi araçlar giremiyor…
Teröristler, ajanlar, provakatörler meydanı boş bulmuş, adeta ülkemizde cirit atıyor…
Kimine göre dost, kimine göre düşman ilan edilen güruh; sınırımıza dayanmış ülkemizi tehdit ediyor…
Gizli giden silahların namlusu şimdi bize dönüyor…
Başbakan çıkıyor “Sadece IŞİD yetmez, Esed de gitmeli” diyor…
“Türkiye elden gidiyor”, ülkemizi yönetenler maalesefgerçekleri göremiyorlar…
Veya “koltuk uğruna” görmezlikten geliyorlar…
Tıpkı; 1980 öncesi gibi…
Ne fidanları yitirmiştik o dönemde…
Bir nesil yok edilmişti, göz göre göre…
Şimdi de aynen öyle…
Arzu ettiğim için değil, yaşadığım için örnek veriyorum; böylesine kaos ortamlarında “ordu yönetime el koyar” yıllarımıza malolsa da, demokrasi ve huzur gelir, Türkiye normale dönerdi…
Ya şimdi?
Kim nereye, neye el koyacak belli değil…
Belki çok karamsar düşünüyorum…
Belki “komplo teorisi” üretiyorum…
İnşallah yanılıyorumdur, ama…
Tecrübelerime dayanarak söylüyorum; 1980 öncesini yaşamış bir insan olarak hiç umutlu değilim…
Sözün özü…
Yazımın girişinde; “Bugün 10 Ekim…”, “Bugün oğlumun doğum günü…” demiştim…
Sevgili oğlum; doğum gününü kutluyor; sana, diğer çocuklara huzurlu-yaşanabilir bir Türkiye, aydınlık bir gelecek bırakamadığımız için özür diliyor, geleceğinize “pranga” vuranları lanetliyorum…
İsmet R. SELÇUK
ismetselcuk01@hotmail.com