DOLAR
EURO
STERLIN
FRANG
ALTIN
BITCOIN

BAHANEYE YER YOK – Mümtaz Yurdaer yazdı

Yayınlanma Tarihi :
BAHANEYE YER YOK – Mümtaz Yurdaer yazdı
Selam Dostlar,

Uyku tutmamıştı,
Sessizce kalktı,
Yatağın kenarındaki terlikleri aradı ayaklarıyla.
Kapının koluna takılı yeleğini geçirdi sırtına.
Nefesini dinledi karısının,
Sonra üzerini örttü.
“Ömür bitti,harap etti,bakmıyor.” dedi kendi kendine.

Çayı ocağa koyduğunda sabahın ilk saatleriydi.
Bugün oğlu götürecekti torunu okula ve işyerini de O açacaktı,rahattı.
Ne hayal etmişti görücü usulü evlendiği karısıyla.
Gazetelere göz attı torunların hediye ettiği tablette.
Kara kaplı defterine baktı ardından.
Teknolojiye torunlar sayesinde alışsa da, O yine eski usül çalışmayı elden bırakmıyordu.
Çay ocağın üzerinde tıkırdamaya başladığında; yıllarını geçirdiği hayat arkadaşı pazen sabahlığı ile uyanmış gülümsüyordu.

Berjerin kenarında fiskosta duran menekşelerini sevdi kadın.
Birazdan koşturmaca başlayacaktı onun içinde.
Kızının gününe pasta,börek yapacak,öğleden sonra gelecek torunu servisten alacak, birde iki arada bir derede hasta teyzesini ziyaret edecekti.
Kafasını iki yana sallayarak kocasına:
-Ayaklarımızı uzatıp,
Saatlere bakmadan,
Ne bir şarkıya gam,
Ne de bir muhabbete dem veremedik be cancağızım.
Hep bir telaş,hep bir acele,hep bir endişe ile yaşayıp ömrü geçirdik…

-Haklısın,dedi.
Evlendik,yıllarca gelin,kaynana oturduk.
Sonra yıllar geçti çoluk çocuk oldu kalabalıklaştık,sığamadık ayrı eve taşındık.
Okulları, hastalıkları, askerlik, evlilik düğün,torun yaşadık.
Neye,niye,nereye,kime ait olduğumuzu bilemeden ömür geçip gitti.
Allah senden razı olsun,iyi ki varsın, dedi adam.

Her seferinde gezeceğiz,günü yaşayacağız ,tadını çıkaracağız diyorlardı.
Ama ne konuşuyorlarsa hepsi orada kalıyordu.
Aşçı,işçi,bakıcı,bekçi arası yaşamlarda geçiyordu hayatları.
Hüsran yoktu ama bir şey yapamamanın hüznü vardı.
Güldüler,biraz da iç çektiler.

Kim haklıydı?
Onlar mı?
Kader mi?
Hayat mı?
Hayatın gerçekleri mi?

Hayat geldiği gibi yaşanıyor ama kandırıyor genelde insanı.
Kabulleniyor insan olan biteni.
Çıkmak istedikçe alışkanlık haline gelmiş şeylerden; gömüldükçe gömülüyor içine.
Keyif ve mutluluk duyduğunu zannediyor.
Mutsuz olduğunu da kimse görmüyor.
Adına da kader diyor geçiyor.
Umutla ömür bitiyor.

Çok tanıdık,çok bildik aslında değil mi?
Etrafımızda onlarca örnek var.
Sizden,bizden,hepimizden.
Yunus Emre’nin dediği gibi
” Ana rahminden geldik pazara,
  bir kefen aldık döndük mezara “
Hayat bizi değil biz hayatı kullanalım.
Sağlıklı ve mutlu bir hafta olsun.
Şarkımız siz,sevdikleriniz ve kahve keyfinize gelsin.

Saygılarımla.
Mümtaz YURDAER – 15.04.2019

YORUM YAP