
Yüce Atatürk…
Yarın 10 Kasım…
O tarihten itibaren Türkiye senin yasını tutmuştu…
Artık;
Sen Türkiye’nin tutabilirsin…
Zira;
Egolarımızı yenemedik…
Bir araya gelemedik…
Bize bahşettiklerine sahip çıkamadık…
Kendi ellerimizle;
Çocuklarımızın geleceğini yok ettik…
***
Yüce Atatürk…
Hani;
“Ey yükselen yeni nesil! İstikbal sizindir. Cumhuriyeti biz kurduk, onu devam ettirecek sizlersiniz” demiştin…
Bize güvenmiştin…
Türkiye Cumhuriyeti’ni emanet etmiştin ya;
Ne yalan söyleyeyim…
Sana layık olamadık…
Emanetine ihanet ettik…
***
Yüce Atatürk…
Yarın 10 Kasım…
Yani;
Aramızdan ayrılışının 77’inci yılı…
Esasında;
10 Kasım 1938’de değil…
1 Kasım 2015’de öldün…
İtiraf etmek gerekirse;
Ölmedin…
Cinayete kurban gittin…
***
Yüce Atatürk…
Yarın 10 Kasım…
Saat 9’u 5 geçe…
Yine yanına geleceğiz…
Önünde eğileceğiz…
Saygımızı sunacağız…
Bilesin…
Utançtan;
Başımızı dik tutamayacağız…
***
Yüce Atatürk…
Belli ki;
Seni hiç anlayamamışız…
Sadece “Atatürkçüyüz” demişiz…
Oysa;
“Atatürkçülük” seni sevmekle olmuyormuş…
İlkelerini korumak gerekiyormuş…
***
Yüce Atatürk…
Sen ne büyük bir adammışsın…
Nasıl bir öngörüye sahipmişsin…
Bugünleri o zaman görmüşsün…
Tehlikeyi sezmişsin…
Gençliğe Hitabe’nde endişelerini yazmış;
Türk Milleti’ni o tarihte uyarmışsın…
***
Yüce Atatürk…
Maalesef;
88 yıl önce verdiğin mesajı algılayamadık…
Hoyrat davrandık…
Bize bıraktığın mirası…
Yedik…
Bitirdik…
Biliyorum;
Bu dünyada bir şey yapamazsın…
Devrimlerini koruyamadığımız için;
Ahrette iki elin yakamızda olsun…

