Değerli okurlar
Bir gazetenin hazırlanışı, akabinde huzurunuza sunuluşu için harcanan emek ve zaman yarışı bile tek başına gazetecilere, gazetelere sahip çıkmayı yeterli kılıyor.
Ülkenin içinde bulunduğu kaotik ortam hepinizin malumu… İçeride tutulan gazeteciler, kapılarına kilit vurulan gazeteler ve halka fikirlerini özgürce yansıtamayan basın emekçileri… Bu anekdotlara katılmayanlarınız da olacaktır muhakkak ki!.. Ama toplumun vicdanı, sesi, kulağı olmayı ilke edinmiş, bu uğurda ilerlemeye çalışan medyanın içine düşürüldüğü durumu kendi kendinize bir değerlendirin isterseniz…
Olmadı…
Size biraz rakamlardan bahsedeyim…
İnsan unsurunu ele alırken –ki özellikle şehitlerle ilgili yapılan rakamsal değerlendirmeler yüreğimi dağlar- rakamlarla hareket etmek ne kadar vicdanları kurutsa da yine de istatistiki bilgilere değinmekten başka çaremiz yok…
***
Türkiye’de 173 medya kuruluşu kapatıldı.
Bağımsız Gazetecilik Platformu Punto24’ün (P 24) verilerine göre Türkiye’de 149 gazeteci tutuklu.
800 sarı basın kartı iptal edildi.
3 bin gazeteci işsiz bırakıldı.
Sınır Tanımayan Gazeteciler (RSF) 2016 yılı verilerine göre ülkemiz basın özgürlüğü alanında 180 ülke arasında 151. sırada…
***
Tüm bu gerçekler çeşitli nedenlere dayandırılabilir… Ama benim demek istediğim şu ki; gazetecilere biraz tahammül gösterilmelidir. Halkın haber alma hakkını gözeten, gerçek anlamda toplumun sesi, vicdanı, kulağı olarak 4. güç olmanın sorumluluğuyla hareket eden gerçek gazeteciler basın meslek ilkeleri doğrultusunda özgür olabilmelidir.
İşte elinizde tuttuğunuz gazeteler bu nedenlerle çok ama çok önemlidir. Bu günlere hiç de kolay gelmemiştir gazeteler, özellikle yerel gazeteler…
Her yeni güne başlarken huzurunuzda yer alan gazetelere sahip çıkmak gerçekten ama gerçekten sizlerin, bizlerin, devletin, sivil toplum örgütlerinin, herkesin ama her kesin birincil görevi olmalıdır.
Zira, gazeteler ve gazeteciler bir gün herkese lazım olacaktır…
Saygılarımla..