Şimdilerde zirvesi karlar altında kalan Toroslar’ın süsü yalnız ardıç, meşe, pınar değildir… Coşkun akan suları, kar borana geçit vermez dağları da ilham verir olmaza… En olmazı düşlemesi bundandır belki de yiğidin… Nice şifa vardır koynunda sakladığı, kaç derdi vardır ocak yaktığı… Kevenin dikeni de sümbülün kokusu da dahil, zorlu bir soluktur heybetiyle sunduğu…
Seç beğen al değil ki, ne gelirse baş göz üstüne…. Acıyı bal eyleyenlerin yurdunda zorun rolü her şeyin üstünde kalır… Hayat ne tuhaf sınar canı… Ümüğünü sıkarken boylu boyunca, imbiğinden an gelir… Durmaz zaman… Sonrasında can, canana dert olur… Hasret biter, aşk olur sanırsın… Bakmışsın biter ömür… Açar alıyla moruyla çiçekler yine…
Laf lafı açınca, dengini yitiriyor söz… Toroslar diyorduk değil mi… Asırların birikimiyle ayın şavkını bile aramaz olur sakinleri… Avcunun içinden iyi bilirsin bastığın taşı, aştığın gediği… Kaç burnu vardır, bu anlamsız bir soru olur… Sayısız höyüğü, koca koyakları, karamıklı geçitleri, yılanlı eğrikleri, sulakları, kurakları, en güzelinden muğarları…
Oysa ben püse diyecektim… Çamın iğne yaprağı pürdür, heybetli gövdesinden çıra gelir… Hiç kokladın mı çam ağacını… Okşayıp gövdesini, katman katman kabuğunu aldın mı eline… Sakızı yapışır eline, sızıntıdan… Sızı diyemezsin, belki göz göz biriken yaşıdır garipçenin… Karpuz kabuğundan gemiler diyorlar… Akan suya bırakır dağın çocukları, çam kabuğundan oydukları salları… Hem hafif, hem atik, asla batmaz suya… Bilir yaptığının yıkılmaz gücünü o… Ondandır sıkıca sarılması zora…
Odunu daha evladır ardıcın çama göre lakin, çamdan damıttığın püsedir… Ardıcın katranı kara hekim sayılmaz yaşam ustalarınca… Bilir bunca senedir eke çobanlardan, koca analardan öğrendiğini… Alternatif tıp diyorlar, yüzlerce yıldır Yörüğün yapıp ettiğine… Sır değil ki… Puslu dağlar diyarında püse her derde deva… Yaraya şifa, acıya merhem… Soluksuz kalırsan bir vakit, dene olur mu? Türkülenip tütsülenince geçer her şey…