Selam Dostlar.

Bir balkon.

Belki iki metrekare.

İki sandalye,bir piknik masası.

Toplasan iki kişilik.

Herşeye rağmen dünyanın en geniş yeri belli.

Gönül gibi.

Masada yok yok.

Mesela,kavun yok.

Ama;

Bir dilim beyaz peynir,

Birkaç tel roka,

Yeşil zeytin,domates,

Ekmek dilimi ızgara balık,

Tabiki iki tek rakı,

Ve muhabbet en başköşede.

Denize bakmıyor ama sokak ışıl ışıl.

Rüzgar hafif esiyor,

İnsanlar balkonlarda şarkı söylüyor,

Havada Can Babanın şiirleri kokuyorken,

Acı badem tadı var üstelik caddelerde.

Sokakta oynayan köpekler tok,kediler bile mutlu.

Ben gibi.

Ne mutlu.

Aklıma birkaç dize geliyor hemen.

” Kim yapar bu gece sakiliğimi ?

Kim söyler bana hicazından,hüzzamına bir şarkı ?

Vallahide,billahide,kulu olurum.

Üstelik küle dönmüşken. ”

Yer dar,yol çok.

İnsanın eli omuzunda dostlarıyla,

Paylaştıkça çoğalıyor lokma.

Paylaştıkça azalıyor gam,keder.

Ne yorulduğunu anlıyor,

Nede nerede olduğunu.

Varsın yer dar olsun,yol çok olsun.

Yaz bitiyor.

Bitmiyor aslında herşey yeniden başlıyor.

Sorumluluklar,

Kafam yayladaki erik ve denizdeki balıkta,

Lakin;

Ölümünde,zulümünde,

Herşeyin bir zamanı var diyorum.

Yaz bitmeden birkaç şiir okur,

Belki güzel birkaç şarkı patlarız.

Yolda bizim,yerde.

Paylaşalım,maksat hepimize muhabbet olsun.

Muhabbetle geçsin haftanız,sağlık,bol kazanç ve mutlulukla.

Şarkımız siz,sevdikleriniz ve kahve keyfinize gelsin.

Saygılarımla.

Mümtaz YURDAER – 19.08.2019