Sucuzade, Mirzaçelebi mahallelerinde de oturup ta (artık hayal meyal hatırladığımız etrafı ahşap perdeler ile çevrilmiş) yazlık Halk sinemasını, buz fabrikasının üstü (damı) değerlendirilerek beyaz branda perdeler ile çevrelenmiş yazlık Bağdat sinemasını ve özellikle kadınların ağlamak için acıklı filmleri tercih ettikleri kışlık Nur sinemasını bilmeyen var mıdır?
Allah gani gani rahmet eylesin dün kaybettiğimiz Tevfik Dağdeviren namı-ı diğer Köşker Tevfik işletir idi bu sinemaları…
Eski kabadayılardandı Köşker Tevfik. Mahalleye girdiğinde ceket omuzda heybet salan bir yanı vardı.. biz korkardık çocukken!!! ama korkulması gerekenlerin o güzel insanlar olmadıklarını bilmeden. Onlar öyle mafyavari kabadayı değillerdi. mahalleliyi koruyan kollayan,yoksulun yanında olan, esirgeyen, mahallelinin kızına yan gözle bakılmasına izin vermeyen, haksızlık karşısında diklenen bu uğurda canını vermeye hazır kimliklerdi. Onlardan biri idi Köşker Tevfik.
Tarkan revaçta idi çocukluğumda gala geceleri düzenlerdi rahmetli Tarkan ve kurdu gelirdi film öncesi.Tüm mahalleli toplanırdı başımızda bir büyük ile. yazlık tahta sandalyeler üzerine konulmak üzere tamda o boyutta evde – elde yapılmış minderlerimiz ile doluşurduk sinemaya haa.. birde locaları vardı beton, bel yüksekliği kadar duvarla çevrili kare bir alana konulmuş 4-5 sandalye en arkadan ailece oturarak birlikte izlemeyi sağlardı.O sıcak Adana yazlarının akşam serinliğinde, açık havada, yıldızlar altında, herkesin birbirini tanıdığı aile ortamında, ilişkilerin yozlaşmadığı sevgi saygı ve görgü kurallarının henüz tüketilmediği günlerdi .Ne güzel bir duygu ne güzel bir birliktelikti o öyle.
Gündüz tek atın çektiği araba üzerine ashap çerçeveler üzerine çatılmış kartelalar (Afişler) mahallede gezer akşam oynayacak filmi tanıtırdı Ayrıca sinema girişinin yan duvarına yaslanan kartelalarda o gün, o hafta ve gelecek haftaya ait afişler yer alır işe,çarşıya gidip gelen insanlar afişleri incelerdi .Ama gala günleri bir başka idi ne demek kartal Tibet’i canlı görmek!!! akşamı iple çekilir, heyecanla beklenilir. Çocuklara alelacele yemekler yedirilir. Cümbür cemaat sinemaya doluşulur. Akşam Tarkan çıktımı kurdu ile sahneye değmeyi keyiflere gitsin. Öyle alınamayacak fiyatlarda değildir biletler.
Kışlık nur sineması bir başka güzeldi sabah onda başlardı matine suare derken dolar taşardı sinema. Ama aa… İllaki acıklı ve en ağlatanından olacak filmler. Annem, halam teyzemler in bir günde bir filmden çıkıp diğerine girdikleri olurdu.
Kimleri getirmedi ki rahmetli Adana’ya. Sinemayı, sinema kültürünü Adana’ya taşıyan ve sevdiren önemli bir Şahsiyetti
Rahmetli Köşker Tevfik amcamızın cenazesine katıldığımda çocukluğuma ait tüm bu anılar film şeridi gibi gözümün önünden geçti, Adana’nın şahsına münhasır son gerçek kabadayılarından birini uğurlarken…
Adana önemli değerlerinden birini daha yitirdi.
Güle güle sevgili Tevfik amca. Ruhun şad olsun.