omeruney01@gmail.com
Hani bayram geldi ya!
İlk akla gelendir çocuklar…
Gözleri ışıl ışıl parlayan…
Bayramı anlamlandıran çocuklar…
***
Çocuklar bakıyor, gözlerinde mavilik,
Bize bakıyor çocuklar, bir deri bir kemik.
Çocuklar tutamıyor ellerinde oyuncakları,
Çocuklar, koşamaz olmuş bacakları.
Bakıyorlar her akşam elimize,
Bir şey sormak ister gibi hepimize.
Benizleri sapsarı, hasta.
Çocuklar bedbaht bu yaşta.
Kim getirip koymuş onları yanımıza:
Bakıyorlar çizgi çizgi alnımıza.
***
Ziya Osman Saba’nın dizelerine yansıyan çocuklar…
Ortadoğu’nun, Afrika’nın, Asya’nın çocukları…
Anneleri ninni biriktiriyor onlar için…
Çocuklar; iletişime, teknolojiye, inovasyona çelişki…
Akıllı telefonlar, uygulamalar, yardımcı robotlar, dronelar, sürücüsüz otomobiller…
Ya da ne bileyim; mesela yapay zeka!
Engel olamıyor hiç biri, hiçbir şey…
Çocuklar ölüyor, annelerin kucağında…
Feryat, figan; çocuklar…
Hani bayram ya!
İlk akla gelen çocuklar…
Gülmüyor; ağlıyor, yaşamıyor; ölüyor…
Çocuklar…
***
Onlar için güzel günler görmeyi ümit ediyoruz…
Barışa inanıyoruz, sevgi biriktiriyoruz…
Hani bayram ya!
Horoz şekerleri bitmesin istiyoruz…
Koklar gibi maviliği, rüzgarı öper gibi…
Anasının südünü emer gibi…
Kana kana, doya doya…
Yaşasın çocuklar…