Bazı tabirler ilgililerin, ilgili görünen kişilerin, yetkililerin, yetkililerin yanında görüntü vermekten hoşlananların hoşuna gitmeyebilir! Ama çağının tanığı olan gazeteci gerçekleri tüm çıplaklığıyla –bu aralar- gözler önüne seremese de ucundan kıyısından vatandaş için bir şeyler yapmaya çalışır.
Benim de derdim tam bu noktadan başlıyor.
Ulusal ya da uluslar arası boyuta taşınan konulara çok aklım ermiyor! O nedenle yaşadığım, adım adım tanımaya çalıştığım memleketimin sorunlarıyla ilgilenmeye çalışıyorum. Dilimin döndüğünce vatandaş odaklı olma gayretindeyim.
Tamam haklısınız… Anladım…
Uzatmadan konuya gireyim…
‘Büyük Köy’ ünvanını elinde bulunduran güzelim Adana’da ister araçla isterse yaya olarak geçecek yol bulamama sorunumuz devam ediyor. Şehir içindeki trafik karmaşasına bu günlerde çeşitli nedenlerle kapatılan yollar da eklenince insan isyan noktasına geliyor. Kaldırımları hiç saymıyorum bile!
Bu saydıklarıma sarı sıcağı da eklerseniz ne demek istediğim tam olarak anlaşılacaktır sanırım.
***
Adana’nın yollarıyla ilgili 2005 yılında bir yazı yazmıştım. Yaşıyorsa Allah selamet versin Necati Tarhan isimli duyarlı bir okur bana mektup göndermişti.
Bakın neler söylemişti o gün:
“Sayın M.Ömer Üney,
28.04.2005 günlü Yeni Adana gazetesinde yayınlanan “Sokağa Çıkanların Dikkatine” yazınız için tebrik ederim. Gerçekten, Adana’da çevre kirliliği ve trafik karmaşası belirttiğinizden de kötü. Ancak, maalesef sorumlu mu, yetkili mi yok bilmem ama, parasız yapılacak en önemli konu bu olsa gerek.
Hep düşünürüm, bu kentte vali, trafik müdürü ve belediye başkanı neden bu sorunlara çözüm bulmaz acaba?
Bir vali bu kentteki görevinden ayrılırken, “Ben bu Adana’ya ne iyilik yaptım” diye sormuyor mu acaba?
Neyse, genç gazeteci kardeşim, önemli bir konuya parmak bastınız. Ne yazık ki, o yetkililer sağır ve kör olsa gerek, sizin yazınız orada kalacaktır. Umarım, yanlış düşünüyorumdur ve yazınız dikkate alınır. Başarılar dileği ile sevgiler sunarım. Necati Tarhan.”
***
Sağolsun Necati Bey, benden genç olarak bahsetmiş o yıllar. 28’indeymişim. Şimdi 40 olmuşum. Gençlik de kalmamış anlayacağınız. Aradan geçen koca 12 yıla rağmen bu cephede değişen bir şey olmadığını üzülerek belirtmek gerekiyor.
Çıkın bakın sokaklara, caddelere! Her yer delik deşik. Yetki karmaşası yaşayan belediyeler ‘Orası benim değil, şurası benim’ babında açıklamalar yapadursun vatandaş ana cadde ve sokaklardan araçlarıyla, yaya olarak geçmek için köşe kapmaca oynamayı sürdürüyor.
Hiçbir ayrı-gayrı gözetmeden kentin geneliyle ilgili yazıyorum. Merkez ve taşra ilçelerin tamamını gezen-gören biri olarak söylüyorum. Birileri kırıyor öyle kalıyor. Sonra kim kırdıya gidiyor. Aylarca yolun onarılması bekleniyor. Herkes topu birbirine atıyor.
Artık yollardan yorgun düşen vatandaş aynen şöyle diyor:
“Ne haliniz varsa görün”!