Selam Dostlar….Muhabbetin sonuydu….
Bir şiir patlattı….
Keman ile Saro’nun “Tahta Ev” parçasını çalan üstadın inleyen nağmeleri eşliğinde….
“Saklama be üstad,
Çal içindeki sancıyı,
Tellerinde ağlasın,
Gözlerinde.
Sen yanarken, başkaları yanmasın.
Yıkılmak yok be dostum,
Çektiğin bu kahrınla,
Kim yazdı bu yazıyı,kim yazdı senin alnına?
Bir ağlayıp,bir gülüyorsun, gelir miydi hiç aklına?
Sen yanacaksın,
Ve kimse inanmayacak.
Sonu mu geldi nedir şarkının?
Kan ağlıyor yine kemanın,
Sus yeter, sonu yok bu sevdanın,
Sen öleceksin,
Başında gül diken ölmeyecek mi?
Dikilen gül solmayacak mı?
Ömür dediğin şey,
Şarkının son sözü,
Haykırsan da,mırıldansanda bitmeyecek mi?
Bırak toplama, dağınık kalsın masa,
Ortalık zaten sis,duman.
Ne kaldı geceden?
Bir sen,bir ben,
Bir şarkı,bir şiir ve ağlayan keman “
M.Y.
Kemanı ve dertleri sırtında,ağır adımlarla kayboldu sokağın ardında….
Anahtarı dönderdiğinde yine bir dilek tutmuştu….
Günlerdir tutuyordu….
Hiçbiri de olmuyordu….
Dünkü dileği olmamıştı….
“Belki bir gün olur elbet.” dedi….
Sabah kalktığında gözleri penceredeydi….
Akşamdan dilek tutmuştu ya….
“Yağmur yağacak,
İsi,pası,kiri alacak.
Güneş doğacak,çiçek açacak.” demişti….
Yağmur yağıyordu ya,elbet güneşte açardı….
“Umut var,nefes var,yeter.” dedi….
Sağlıklı,mutlu güzel bir hafta olsun….
Umut her daim var olsun….
Şarkımız siz,sevdikleriniz ve kahve keyfinize gelsin….
Saygılarımla….
Mümtaz YURDAER – 26.03.2017
Saro – Tahta Ev (Official Video)