YILLAR GEÇİYOR DEĞİŞEN BİRŞEY OLMUYOR..
TAM DOKUZ YIL ÖNCE ADANA HABER GAZETESİ’NDE Kİ KÖŞE YAZIM..
YOKSULLAR ÖLÜYOR…
Hepsi yoksulluk içinde büyümüşler. Ölme den üç gün önce, simit satan kardeşinden bir çift ayakkabı istiyor. Kardeşi de ayakkabı için para biriktiriyor. Alınacak ayakkabının ederi de çok çok 30 YTL. Dağlarda ölen bu gençlerin hiçbir şeyleri ol madı. Geleceğe dair de ne umutlan vardı bilinmez. Her şeylerini kör bir kurşunla dağlarda yitir diler. Bu ülkenin çok büyük bir kesiminin yaşadı ğı yoksullukla doğar doğmaz tanıştılar. Sadece bir çift ayakkabıya sahip olmak iste yen bu gençler dağlarda öldüler.
Diğer yanda ise gazetelere yansıyan haber lerden ve Tv’lerden bambaşka bir ülkeyle tanışı yoruz: “Kalabalığın yaş ortalaması 15-22 arasında değişiyor. Mio’da ritmin hızı yükseldikçe gençler de deliriyor. Hepsi istisnasız votka açtınyor, ta nesi en az 395 YTL’lik. Yanında enerji içeceği oluyor mutlaka. İçki içmekle yetinmeyen de var. Nasıl mı? Bazısı Miller’lannı (bira markası) bir birlerinin kafasına boca ediyor, bazısı da lüks şampanya markalanndan biri olan Moet&Chan- don’u….
Bu şampanya banyosunu gözümle görme sem inanmazdım. Ama gördüm işte heytat… Birkaç tane genç irisi şişe şişe şampanyayla yıkandık sonra Erdal Acar jakuzisine girdi. Ve orda eğlenceye devam etti. (Onur Baştürk-Hürri- yet Gaz. Kelebek Kırmızı Hat 12.7.2006)” Tatil yörelerinde böylesine çığlınca eğlenen, su gibi para harcayan bu gençlerin, hiçbir şey üretmedikleri, para kazanacak yaşta olmadıklan, yaşlanna bakınca anlaşılıyor. Bu gençler baba parası yiyor. Böylesine çılgınca eğlenen gençlerin arasın da Türk-Kürt kökenlilerin çoğunlukta olduklan bir gerçek. Peki ülkenin diğer bir bölümünde neler olu yor? Adını bile koyamadığımız çatışmalarda Doğu-Güneydoğu dağlannda, tatil yörelerinde çıl gınca eğlenen gençlerin yaşıtları ölüyor.
Fakir halk çocuklan ölüyor. İster Türk, ister Kürt bu ülkenin yoksul çocuklan ölüyor. Ateş düştüğü yeri yakıyor! Cenazelere sarılıp ağlayan feryat eden anne lere, babalara bir bakın; bunlann arasında ban kacılar yok! Bunlann arasında borsacılar yok! Bunlann arasında fabrikatörler yok! Bunlann arasında teksilciler, turizimciler, iş adamlan, bü yük toprak sahipleri, bakanlar, milletvekilleri yok! Sizce bu işte bir gariplik yok mu? Tabutlara sadece yoksul anneler, babalar sa- nlıyor. Yoksul halk çocuklan ölüyor. Gazetelerin başlıklan çelişkilerimizi yansıtma ya devam ediyor: ’’Aşiret düğününde, gelin altın- lan zor taşıdı. ’’Aşiret lideri Hakkari AKP Millet vekili. Düğün üç gün sürüyor, 20 kilo altın takılı yor, 250 bin YTL değerinde jeep hediye edili yor. Aşiret düğününün görüntüleri bütün görke miyle görsel, yazılı basına yansıyor. Buna karşın aşiret köylerinin; çaresizliği, yoksulluğu gözden kaçmlıyor.
Diğer yanda Hakkari’de çöplüklerden yiye cek, ekmek toplayarak karın doyuruyor insanlar. Doğu-Güneydoğu sadece şiddetin kuşatması altında değil; şeyh, şıh, ağa, aşiret kuşatması içinde. Bir düğünde bu kadar para harcayan zenğin aşiretler bölğelerinde açlık, yoksulluk, işsizlik, eğitim için ne çaba harcıyor? Bölgede süren şid deti önlemek için ne yapıyor? Bir tuhaflık yok mu bunda? Bir tarafta göz yaşı ve kan! Diğer tarafta hiç bir şeyi umursa mayan bir yaşam…. Dağda ölen ağabeyi Sedat için, Ayşegül gözyaşlan içinde; “hiç kız arkadaşı olmadı, içine kapanıktı” diyerek ağlamaya devam ediyor.
Kardeşinden bir çift ayakkabı isteyen Em rah’ın baktığı güvercinler havalandıkça, ablası Zehra ağlıyor. ’’Emrah’ımın güvercinleri”.Tabutu evin önüne gelseydi, güvercin uçuracaktık, artık banş olsun, ölümler son bulsun diye. Uçurama dık.!” Dağlarda ayakkabısı, kız arkadaşı olmayan gençler ölüyor. Dağlarda sakallan yeni terleyen yağız Ana dolu delikanlılan ölüyor. Dağlarda sadece yoksul Türk-Kürt çocuklan ölüyor.! İnsan olan herkesinin yüreğine ince bir sızı düşüyor.! Bu kirli oyun yıllardır devam ediyor. Ocaklar sönüyor, umutlar köreliyor. Ateş düştüğü yeri yakıyor..! Ankara’da oturanlar; bol bol demeç verip, nutuk atıyor,”Şehitlerin kanı yerde kalmayacak.!”
Bir halk türküsü dilime dolanıyor: “Yemen yolu çukurdandır, Karavanam bakırdandır, Zenginimiz bedel öder, Askerimiz fakirdendir.”
BEKİR SITKI ÖZER
ADANA HABER GAZETESİ – 27.TEMMUZ.2006