Sevgili Seyit Ali,
Bugün aile fertlerin ve bazı dostlarınla ölüm yıldönümünde, kabrinin başında seni bir kez daha andık, dualar ettik, Fatiha okuduk.
Güzel bir dostu, kalbi sevgi dolu bir insanı yad ettik.
Seninle anılarımızdan bahsettik.
Mutlaka hatırlayacaksın,
Cemiyet lokalinin akşamlarında zaman zaman karşılaşır, özellikle bizim yaş grubunun neredeyse özümsediği “Felsefenin Temel İlkeleri”nin (12 Eylül sonrası yasaklanan ilk kitap) yazarı Georges Politzer’i konuşurduk.
Sınıf bilincinin, sömürgeciliğe gem vurulması, emperyalizm ve kapitalizme karşı durulması için önemini, emekçilerin sendikal mücadelesinin nasıl olması gerektiği anlatırdın, kendine has üslubun ve büyük bir heyecanla…
En baba sohbetlerimiz bu konulara odaklanırdı.
Uygar, çağdaş, modern dünyaya yüzümüzü dönmenin güzel Türkiyemiz’e kazandıracağı değerleri dile getirir, demokrasinin erdeminden bahsederdin.
Karşındaki kim olursa olsun her zaman kırmadan, dökmeden, incitmeden,
saygı ve sevgiyi eksik etmeden müthiş bir hoşgörü içerisinde olurdun.
Adanamız’ın, kentimizin daha yaşanılır olması, önceliğin ve vazgeçilmezindi..
Sosyal ve beşeri ilişkilerden bahsederken günümüzde en büyük sıkıntının gerçek anlamda “Dost” bulmak olduğundan dem vurur, son noktayı da, “Ne olursa olsun, hangi düşünceyi taşırsa taşısın, ne cenahta bulunursa bulunsun, yeter ki İNSAN olsun” diye koyardın.
“İnsan olma” erdemliliğinin üzerine, başka şey kondurmazdın…
Sohbetlerinde müthiş bir Mevlana anlayışı,
Yunus Emre felsefesi hakimdi
Sevgili Seyit Ali,
Hep “İnsan olmak farklı şey” derdin ya,
Dün olduğu gibi
Bugün de gerçekten “İnsan olmak” farklı şey…
Ne mutlu, kişiliğinden ödün vermeden “İnsan” kalabilenlere…
Sen hep katıksız bir “Dost”, hilesiz bir “İnsan”dın…
Nur içinde yat, Yüce Mevlam’ın rahmeti üzerine olsun.
Sait GÜLEÇ
saitgulec01@gmail.com