omeruney01@gmail.com
İlklerin, enlerin kenti Adana, önceki gün büyük bir futbol karşılaşmasına ev sahipliği yaptı. 1940 yılında kurulan Adana Demirspor ile 1954’te futbola ‘merhaba’ diyen Adanaspor, tarihi 5 Ocak Stadı’nda karşı karşıya geldi. Geçmişten bu yana Türkiye’nin hatta dünyanın takip ettiği, bugünlerde biraz geri planda kalmış olsa da çok önemli bir karşılaşmayı izleme zevki yaşadık.
Maç içerisinde zaman zaman futbolcuların agresif tavırlarına tanık olduk. Tribünlerdeki taraftar sayısı derbiye yakışmayan bir olguydu. Bir tarafta yönetimiyle arası bozuk Turbeyler, diğer tarafta takımdan istediği sonuçları alamayınca tribünleri eksilten Demirspor taraftarı.
Bu koca maçta saysan 4 bin kişi yoktu. Ama olanlar maçın uzatma anlarına ve hatta maçın bitiminde dahi takımlarına sahip çıktı. Bu yönüyle iki takım taraftarını da kutluyoruz.
***
Son haftalarda üst üste yenilgilerle ve parasızlık nedeniyle morali bozulan Demirsporlu futbolcular, maçtan bir gün önce özverili taraftarlarıyla buluşmuştu. Futbolcular, Adanaspor maçını kazanarak biraz olsun düşme hattından uzaklaşma sözü verse de bu sözü yerine getiremedi.
İlk yarı karşılıklı ataklarla sona erdi. Hele maçın 15 ila 20. dakikaları arasında iki takım futbolcuları orta sahada birbirlerine adeta top kaptırma rekoru kırdı.
88. dakikada Demirsporlu Yiğit kafayla topu kaleciye nişanlayınca meşin yuvarlağı bir anda Adana Demirspor kalesinde gördük. Ronei sağ çarprazdan topa vurdu, kaleci İsmail’in dokunuşlarına rağmen gol oldu.
***
Adana Demirspor, ikinci yarıda daha derli toplu bir görüntü sergiledi. Ayağına gelen fırsatları değerlendirecek oyuncudan yoksun, tabiri caizse bitirici vuruşu yapacak futbolcu eksiği Demirspor’un sahadan mağlup ayrılmasına neden oldu. Bazı anlarda orta saha oyuncuları ileri uçta top atılabilecek boş alanda bekleyen futbolcu bulamadı desek yeridir.
Atabey Çiçek de ilk yarı sonunda oyundan alınan Tambe gibi formsuzdu. Bir çok pozisyonda yerde kalan Atabey, takımına faydalı olamadı.
***
Bu karşılaşma her her iki takım için her yönüyle önemliydi. Adanaspor, Play-Off için, Adana Demirspor ise düşme hattıntan uzaklaşmak için sahaya çıktı.
Bu kentte iki takımın da başarılı olmasını isteyen milyondan fazla insan olduğuna inandığım için rahatlıkla söylemeliyim ki; Farklı duygulara sahne olunan bir akşam yaşadık. Zira bir tarafta sevinç bir tarafta hüzün vardı.
***
Adana Demirspor özellikle ikinci yarıda iyi bir futbol sergilese de resmen ‘gücüm bu kadar’ dedi. Adanaspor ise zaman zaman oyundan düşse de maçı kazanma isteği ağır bastı.
Maç sonu görüntüleri derbiye yakışan türdendi. Mağlup olmalarına rağmen futbolcuları alkışlayan, yanına çağıran Şimşekler, örnek bir görüntü sergiledi. Adanasporlu futbolcular taraftarının çağrısına kulak verdi ancak mesafeli davranışları dikkat çekti. Dileğimiz Adanaspor’un play-offta mücadele etmesi. Ayrıca başkan, yönetim, teknik heyet ve futbolcular ile özellikle Turbeyler ve diğer taraftarlar arasındaki buzların artık erimesi de gerekiyor. Bu maçta Turbeyler tribünde olsaydı kötü mü olurdu? Gerçekten kabak tadı vermeye başladı. Takımı için canını dişine takan taraftarın içi kan ağlayarak tribünleri dolduramamasından zor bir şey olabilir mi!
***
Adana Demirspor’un da Pazar günkü İstanbulspor karşılaşmasında direncini ve yüreğini ortaya koyarak galip gelmesi çok önemli…
Aksi halde geri dönüşü olmayan bir yola girecek…
İki takımımızı da güzel yerlerde görmek ümidiyle…