Dünyadaki tüm olumsuzluklardan en çok etkilenen ne yazık ki çocuklar oluyor. Ortadoğu bataklığından kurtulmaya çalışan aileler sırtlarında çocuklarla kaçış yolu arıyor.
Myammar’da minik cansız bedenler hala yürek sızlatıyor.
Filistin’de tanklara karşı koyarken de görebiliyoruz onları…
Ya Afrika’da!
Bir deri, bir kemik kalmış çocukları hafızalardan kazımak mümkün mü!
Çernobil fotoğraflarının da günümüze kadar yansıdığını hatırlarsınız…
Çırılçıplak koşuşan miniklerden hayatta kalanlar ne büyük buhran yaşıyor kim bilir!
Türkiye’ye bakıyoruz…
Adana’ya geliyoruz…
Sokaklarda yüzlerce çocuk…
Çoğu Suriyeli…
Bizimkilerin çocukları da azımsanmayacak sayıda…
Yalınayak!
Trafik ışıklarında bir sağa bir sola koşuşan, araçların arasından akrobatik hareketlerle karşıdan karşıya geçen çocuklar…
Fotoğraf: Memiş Akçam
Araç camlarına yapışan, arkalarından koşan, önlerinde duran çocuklar…
Akşam eve bir ekmek götürebilmek uğruna canlarını hiçe sayan çocuklar…
Babalarının, amcalarının motosikletlerinde 4-5-6 kişi yolculuk yapan çocuklar…
Su satan, mendil veren, ayakkabı boyayan körpecik bedenler…
Tarlalarda pamuk toplayan, narenciye bahçelerinde nasırlanan minnacık eller…
Kimi zaman tacize uğrayan, kimi zaman öldürülen çocuklar…
Okul yüzü görmeden gençliğe adım atan çocuklar…
Yürekleri parçalayan görüntüler sona ermeyecek gibi görünüyor.
Sokaklardaki çocuklar artıyor.
Belirsizlik can sıkıyor.
Çocuklar yürek burkuyor!