Yeni yıla yeni umutlarla girdik. 2020 tüm insanlık için hüsranla biten bir yıl oldu. Umut olmadan yaşanmaz elbette. Sokaklarda çöp toplayan çocuklarımız, pazarlarda artık bekleyen kadınlarımızın görüntüleri son bulsun istiyoruz. Kadın ve çocuk cinayetleri, tacizler bitsin artık… Evsiz-barksız yaşam mücadelesi veren onbinlerce insanımız sıcak bir yuvaya kavuşsun istiyoruz. Tabii önce yüzyılın virüs belası başımızdan gitsin diye bekliyoruz.
***
Türkiye’nin her şehrinde yaşanan bu kötü tabloyu kısaca özetledikten sonra güneyin incisi Adana’ya dönelim tekrar… Kent dışına çıkan ve birkaç gün şehrinden ayrı kalan Adanalıların büyük çoğunluğunun en heyecan duyduğu an yine Adana’ya dönmektir. Kendimden biliyorum…
Malum; her şeyden önce sağlık geliyor. İyi dileklerimizi sunduktan sonra halkı çıkmaza sürükleyen ekonomiden bahsetmeden geçemiyoruz elbette… Arkadaşlarımızla birlikte Gündem Çukurova’yı ilk yayına hazırladığımızda konuları bir birine karıştırmadan, tane tane irdeleyip okuru sıkmadan bir şeyler yapma uğraşında olmamız gerektiğine dair görüş birliğine vardık.
O yüzden kentin tamamının ekonomisini yakından ilgilendiren metroyu ve Adana’dan götürdüklerini dilimin döndüğünce izah etmeye çalışacağım. Daha sonraki haftalarda kente dair başkaca önemli konularımız da olacak.
Teknik olarak ‘Hafif Raylı Sistem’, halk arasında ‘Metro’ olarak bilinen Adana’nın kamburu her gün borçlandırıyor bizi… Allah selamet versin Aytaç Durak, belki de bin bir umutla ve heyecanla hayata geçirdiği bu sistemi mevcut haliyle beğeniyor mu bilmiyoruz! Zaman zaman yapılan açıklamalara tepki gösterdiğine tanık oluyoruz. Tepkisi daha çok borçla ilgili oluyor. Sayın Durak, raylı sistem borcunun abartıldığını düşünse de CHP Adana Milletvekili Dr. Müzeyyen Şevkin’in Ulaştırma Bakanlığı’nın bütçe görüşmelerinde yaptığı konuşmayla kamuoyuna duyurduğu verilere göre metronun 1.2 milyar liralık borcu var. Eski parayla 1 katrilyon 200 trilyon yapıyor… Dile kolay. Bir çırpıda söylense de bir ömür ödenemeyecek bir borç…
***
Kimseyi suçlamak adına söylemiyorum ama Adana; metro yolunda tam anlamıyla yaya kaldı. Yurt genelinde hava kirliliğinde 3., gürültü kirliliğinde birinci olan Adana bir de metro nedeniyle görüntü kirliliğiyle baş başa bırakıldı. Bu kentin rahat bir nefes almaya hakkı yok mu?
Bir de metronun durakları var ki! Akıllara zarar…
İlk durağı ‘Akıl Hastanesi’, son durağı ‘Vergi Dairesi!’
Pandemi hayatları alt üst etti. Ekonomik kriz derinleşti. Her tarafta kar var ama Adana günlük güneşlik. Sıcakkanlı Adanalılar işsizlik de vurunca buram buram terlemeye devam ediyor. Metroya binip tur atmak istese oyalanacağı yerler belli. Ya Ruh Sağlığı, ya Vergi Dairesi…
Ankara, İstanbul, İzmir, Konya, Bursa örnekleri var önümüzde. Hükümet istediği yerde metroları kendi bünyesine alıyor. Yapıyor, hazırlıyor, işletiyor. O kentlerin belediyelerinin üzerinden de büyük bir yük kalkmış oluyor.
Ama Adana böyle mi? Hayır! Belediye ne yapsın? Bu kadar borcu nasıl ödesin? Adana’da doğmamış çocukları bile borçlandıran bu ucube ortadan kalkmadan belediye kaynaklı yeni projeler, yeni istihdam alanları nasıl oluşacak?
1 katrilyon 200 trilyon liralık parayla neler yapılmaz ki!
Mesela; geçen haftalarda bahsettiğimiz Adana GİAD’ın ‘Marinaport’ projesi hayata geçirilebilir. Gölün çevresi gelin gibi süslense, yerli ve yabancı turistleri ağırlasa, su oyunları, yarışmalar, toplantılar, kültür-sanat etkinlikleri düzenlense Adanalı gençler için yeni istihdam kapısı olmaz mı?
Mesela; Tepebağ baştan aşağı yenilense… Tam bir turizm merkezi olmaz mı? Herkes maddi-manevi faydalanmaz mı?
Mesela; Şakirpaşa Havalimanını genişletsek… Karataş-Yumurtalık sahillerini tam anlamıyla Türkiye ve dünya turizmine kazandırsak… Kent ekonomisi hareketlenmez mi?
***
Belediyenin bu borcu ömrü billah ödemesine imkan yok!
Projesi hazırlanan ve ilgili birimlere sunulan 2. etap metronun da bu yoklukta yapılabileceğini düşünmek saflık olur.
Adanalılar olarak sesimizi yükseltelim de hükümet bir el atsın şu metroya…
Atsın ki bizim kaderimiz de ya akıl hastanesi ya da vergi dairesi olmasın…
Değil mi?