Selam Dostlar.
Bir parça tebdili mekan,
Bir parça deniz,
Bir parça dost muhabbeti,
Ama aslında biraz soluklanmaktı amaç.
Belki bir kaç yol hikayesi çıkarmaktı.
Küçücük yüreklerde,kocaman hayatlar,
Kocaman hayatların içinde de koca yürekli insanlar.
İki kahve hikayesi.
Sıradan belki ama tadı damağımızda kalan,
Bizde hatır bırakan ve bizi mutlu eden.
Kalkan,Fethiye arası,dağ yolu.Zirveye tırmanan zor,virajlı,60 km’lik dar,dik bir yol.
Ama dağ,deniz,orman manzarası muhteşem.
Yolda sürekli yabani hayvan çıkabilir işareti var.
Aniden durdum ve seslendim:”Kahve var mı?” diye yolun kenarında bahçede oturan ablalara.
“Olmaz mı!”dediler, kimsin diye sormadan ve baş köşeye buyur ettiler.
Bayram şekeri ikram ettiler.
Lütfen vakit varsa yemek yiyelim dediler.
Ev sahibi abla Denizli’den gelin,teyze Elazığ’dan yurdum insanı.
En bildik kahve markasını bulsak orada bizi bu kadar mutlu edemezdi.
Girdiğimize pişman olduğumuz kötü dağ yolunda, muhteşem birkaç saat yaşattılar.
Para vermek mümkün olmadı kahve için.
Neyse ki; arabanın arkasında ki şalgam ve taze limonlar imdada yetişti.
Rotamız üzeri olunca Buldan,uğramak geldi içimizden.
Amacımız Buldan Bezi ürünleri görmek,birkaç parça birşey almak.
Küçücük bir ilçe 10 dakikada çarşı,pazar,eski sokaklar bitti.
Bayramın ilk günü,her yer kapalı.
Tam vazgeçip çıkacakken daldım ne olduğunu bilmediğim bir sokağa.
Tahta kapılı eski şirin bir dükkan.
Şirin sahibesi bayram tebessümü ile karşıladı bizi.
Oğlu Türk Hava Kurumunun gönüllü deri toplayıcısı olduğu için tatile gidememişler ve tatili Buldan’da geçirmek zorunda kalmışlardı.
O gün tesadüfen açmıştı evinin altındaki dükkanını.
Biz de tesadüfen oradaydık.
Tekstil tasarımcısıydı.
Baba mesleğini, babasından kalma evinin altında yapıyordu.
Ayrıca dokuma ustası babası ile iş yerinin alt katında dokuma tezgahları üretiyorlar ve Türkiye’nin her yerine hem ürünlerini, hem de tezgahlarını ulaştırıyorlardı.
Biz alışverişimizi yapıp,Buldan ve Buldan Bezinin hikayesini dinlerken, soğuk su eşliğinde geldi kahvelerimiz.
Çocuklar,sağlık,ticaret derken.
“Yolcu yolunda gerek.” dedik.
Sarı-Lacivert sokaklar kaldı aklımızda; içtiğimiz kahvenin ve sohbetin tadı kaldı birde damağımızda.
Ve Bir de;Muhteşem koylarıyla Kekova,
Fethiye
İzmir,Çeşmealtı,
Ürkütücü Ulubey Kanyonu,Cam Teras,
Mor renklere bezenmiş Kuyucak Lavanta Köyü.
Nur Pastanelerinin kazan dibi tadında ki “Yanık dondurması”.
Ve tabi ki yol üzerinde satılan “Pekmezli kar şerbeti”.
İnsanlar,yollar,hayatlar,
Hepsi ayrı tad,hepsi ayrı renk.
İyisiyle,kötüsüyle hepsi yurdum insanı.
Dileğim;
Güzel insanlar çıksın karşımıza.
Ağız tadına tad katan,yüreğimizde iz bırakan.
Ve;
Güzel hikayeler anlatalım.
Güzel yollar olsun.
Güzel bir TÜRKİYE ve güzel bir dünya bırakalım,en cennetinden çocuklarımıza.
Onlarda gelecekte bu kadar samimi kahveler içebilsinler.
Sağlıklı,mutlu ve bol kazançlı bir hafta olsun.
Şarkımız siz sevdikleriniz ve kahve keyfinize gelsin.
Saygılarımla.
Mümtaz YURDAER – 27.08.2018Kubat – Ormanci adlı YouTube videosunu önizle
Kubat – Ormanci