Bırak saklasın,
Bırak nazar değsin,
Bırak önüne sürsün hayırsızca kusurlarını önüne,
Bırak onun edepsiz arsız çığlıklarını dünyanın öte ucu duysun…
Sen önüne bak.
Sızlanan, sızısı ile sızlansın.
İhtiyacı olan ihtiyacı kadar
başının çaresine bakacaktır.
Yüzleştiğin korkuların,
Yükün,
Yorgunluğun,
Telaşların,
Hepsi yeniden var oluşların sancısı.
Sağanak şeklinde gelmesi çok keyifli değil.
Sen bildiğini oku…
Yalnız değilsin…
Yüreğin, sabrın, enerjin, gülen gözlerin ve tek yön olan bu hayata olan inancın bak yanında.
Kimse engel olamaz bu kadar emek, kısmete.
Sen yol açtın,
Şimdi yolun mu tıkandı?
Siyah beyaz bir resme renk verdin.
Şimdi hayatın mı karardı?
O rengarenk resimlerde şimdi gülen yine sen değil misin?
Yüzün gülüyor,dilin söylüyor, kalemin yazıyor, ayakların yürüyor.
Rüyaların umut dolu.
Teşekkürler o zaman…
Çok uzakta bir şarkı çalıyor.
Ve eşlik eden onlarca insan.
Ağlayanlar, gülenlerden çok.
Birçoğu bildiği şarkıya, sildiği gözyaşlarıyla eşlik ediyor.
Geleceğini bildiğin halde feryad figan kırıla.
Şarkı bitiyor, yeni bir şarkı başlıyor, ömür çürüyor.
Baktığında başından sonuna ilginç bir ironi.
Gideceğiz sorun yok…
Olgunlaş bari.
Olgunlaş da ardından bir damla gözyaşı düşsün sevdiklerinden musalla taşına.
Sadece bir kahve içilirken, ardından güzel şeyler konuşulsun.
Serin bir rüzgar hatırlatsın kokunu bize.
Kalemimde de kelamında da sitem yok, sadece sabırla yazıyorum ve bundan sonraki yaşamı mutlulukla, sağlıkla inşa etmeye çalışıyorum.
Diyorum ki; her zaman olduğu gibi insansın iste, mücadele et, elde et ve yaşa ki gör…
Yani inşa etmediğin hiçbir mutluluk, hiçbir an ve zaman seni mutlu etmez…
Mümtaz YURDAER
