omeruney01@gmail.com
Türkiye, neredeyse aklınıza gelebilecek her alanda geniş bir altyapı potansiyeline, insan unsuruna ve insani değerlere sahip bir ülke… Toprağı, doğası, doğal kaynakları, suyu doğru kullanılabilse dünyada eline su dökebilecek başka bir ülke olmaz.
Adana gibi başka kentlerde de yarım saat mesafeyle hem denize hem yaylaya hem de sıra sıra dağlara ulaşılabilen yerleşim yerlerinin olduğu bir ülkeden söz ediyoruz.
Peki ne kadar değerini biliyoruz memleketimizin…
Son yıllara dönüp bir bakın!
Hep bir tartışma, hep bir ekonomik ve kentsel düzensizlik, hep bir keşmekeş, adli olaylar, dramatik sonlar, arsızlıklar, hırsızlıklar…
Böyle uzayıp gidiyor…
Tarımda ve sanayide istediğimiz noktada değiliz. Kentlerde yaşamı kolaylaştırmak için başlatılan projeler –ki havada uçuşuyor– kimi zaman tersi bir durum yaratıyor kimi yerlerde de yarım kalıyor. Bitirilemiyor…
Eğitim sistemini rayına oturtamadık.
Dünyadaki gelişmeleri iyi okuyamıyoruz.
Amerika’yı yeniden keşfetmemize gerek yok ama bilindik yöntem ve metodları, çağdaş uygulamaları da ne yazık ki ülkemize adapte edemiyoruz.
Birbirimizle çekişmekten, didişmekten bunlara zaman mı bulamıyoruz acaba!
Sen-ben kavgasını bırakacağımız günleri görebilecek miyiz?
Çocuklarımıza daha müreffeh, daha özgür, daha temiz, daha huzurlu, daha yaşanabilir bir memleket bırakabilecek miyiz?
Birbirimizin ayağından tutup çekmek yerine insani değerlere bağlı bir yaklaşım sergileyebilecek miyiz?
Bayramlar hep bir umuttur insanın içinde…
Çocukların mutluluğudur, sevincidir, neşesidir…
Hele yoksul çocukların çığlığıdır adeta…
Yeni bir lastik ayakkabının, belki tablada yenecek bir dürümün habercisidir…
Böyledir bizim çocukluğumuzun bayramları…
Şimdi büyüse, kirlense de dünya…
Belki şehre bir film gelir…
Bir güzel orman olur yazılarda…
İklim değişir, Akdeniz olur…
GÜLÜMSE…
BAYRAMIN KUTLU OLSUN…